Ζω στη Δημοκρατία-ζω στη χώρα του "ποτέ" (?)...Πραγματικά ποτέ...

Αγώνες επί σειρά ετών με διακηρύξεις και διαδηλώσεις μετά την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους για την εδραίωση ενός πολιτεύματος υπέρ των πολιτών, για την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας μέσα στην σύγχρονη κοινωνία μας. Το "αρτιότατο πολίτευμα" , όπως έχει χαρακτηριστεί η ίδια κατά καιρούς, αν και ισχύει θεσμικά στις μέρες μας, παρατηρείται το φαινόμενο να υπολειτουργεί.Το θέμα είναι ότι υπολειτουργεί είτε λόγω των ανεξάντλητων ελευθεριών -που φτάνουν την ασυδοσία κάποιες φορές- είτε εξαιτίας του ελέγχου του από την Κεντρική εξουσία, την κάθε κυβέρνηση σε διεθνές επίπεδο που επιβάλλει νόμιμα ρυθμίσεις που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση συμφερόντων. Στην πρώτη περίπτωση, η κάθε ομάδα κατά την κοινή λογική αποσκοπεί μέσω της κατάχρησης της ελευθερίας στην ανατροπή του status quo-του κάθε οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού status quo- και αναπότρεπτα οδηγεί στην διάσπαση της κοινωνικής συνοχής. Στη δεύτερη η κάθε μορφή εξουσίας με την επίφαση της Δημοκρατίας και της τήρησης όλων των νομικών πλαισίων-όχι την ανατροπή τους- αν και υποθετικά επιτελεί την ικανοποίηση των αιτημάτων του λαού, καπηλεύεται κατ' ουσίαν την αποδοχή του και αυθαιρετεί, αγνοεί τις πρωθύστερες εξαγγελίες της, ενώ στα πλαίσια της διεθνούς-παγκοσμιοποιημένης συνεργασίας παραγκωνίζει το εθνικό συμφέρον και ενδιαφέρεται μονάχα για τους εταίρους της. Σε κάθε περίπτωση από τις 2 προαναφερθείσες ο λαός ζημιώνεται...Στην δεύτερη, ωστόσο, πλήττεται από τον ίδιο το θεσμό που καλλείται να του παρέχει προστασία και όχι από τον κάθε τυχόντα. Στην δεύτερη περίπτωση ο ίδιος επιλέγει την τροπή αυτή των γεγονότων με την ψήφο του και με την βούλησή του...Μα αν έχει βούληση τότε γιατί δεν αλλάζει τακτική και εμμένει στις επιλογές του παρελθόντος? Διότι όλο το κοινωνικό-παρουσιασμένο , κομμένο και ραμμένο από τα ΜΜΕ περιβάλλον του δεν αλλάζει ουσιαστικά, αφού το σύστημα που κυριαρχεί είναι οι ενώσεις, οι κλίκες, και πάνω από όλα αυτά το χρήμα- το οποίο έχουν οι ισχυρές κυβερνήσεις μόνο και που διοχετεύοντάς το-λέμε τώρα ρε παιδί μου- στα μέσα ελέγχου των πολιτών κατορθώνουν να ανανεώνονται ανά 2-3 τετραετίες και να "αλλάζουν πρόσωπο". Στην ουσία αν μελετήσει κανείς την Παγκόσμια Ιστορία, θα διαπιστώσει ότι η πολιτική δεν έχει μεταβληθεί ιδιαίτερα μετά την Κρίση του 1929, εκείνη τη "Μαύρη Δευτέρα", όταν η διεθνής οικονομία κατέρρευσε. Η Ελλάδα πάλι ήταν σε δεινή θέση-με Δημοκρατία. Πάλι έγινε δημοκρατικά φερέφωνο των άλλων, των Μεγάλων με την συγκατάθεση των εκλεγμένων κυβερνήσεων. Πάντα η Δημοκρατία θα αποφασίζει, λοιπόν. Όχι, όμως, η Δημοκρατία του "δήμου", αλλά η Δημοκρατία των γραφείων και των επιτροπών, των Βρυξελλών και των Λευκών Οίκων. Αύριο ενόψει της επίσκεψης του κ.Πρωθυπουργού στον Αμερικανό Πρόεδρο εύχομαι πάλι δημοκρατικά να επιληφθεί ο πρώτος το νέο εθνικό μας ζήτημα- το εθνικό Ελληνικό ζήτημα του 21ου αιώνα-το έλλειμμά μας. Ω Περικλή, τί υμών εποίησας?