«Τα δακτυλίδια ήταν για τον Άρχοντα…Πρόεδρε για σένα δεν έχει…καήκανε…»

Ένας 17χρονος δεν δικαιούται να εκφράζει τις σκέψεις του για την πολιτική, καθώς σύμφωνα με την παγιωμένη αντίληψη τα «έδρανα» είτε για την αναφορά σε αυτά είτε για την συμμετοχή σε αυτά απαιτούν κοστούμια και «λέγειν».Το πρώτο δεν το κατέχω από επιλογή-βλέπετε ποτέ δεν μπόρεσα να είμαι παραγωγικός με «φράκο».Το δεύτερο ευελπιστώ να είναι αρκετά ανεπτυγμένο για να γίνουν κατανοητές οι απλές σκέψεις μου.
Κάθε 3-4 χρόνια , κάθε Σεπτέμβρη-Οκτώβρη ακούμε τόσο βαθείς πολιτικούς λόγους που πνιγόμαστε μέσα στη σημασία τους. Κάθε 3-4 χρόνια τα τηλεοπτικά πλατό, τα οποία συμπαθώ λόγω της Δημοσιογραφικής ιδιότητας που θέλω να ακολουθήσω, γεμίζουν από ανθρώπους κάθε πολιτικής παράταξης με σκοπό τι άλλο? Την ενημέρωση του πολίτη… Λες και δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις πολύ ελκυστικές- σχεδόν ουτοπικές- λύσεις που παρουσιάζονται και κυρίως λέγονται. Επειδή όμως δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι και να καταντώ ό,τι εγώ θίγω, δεν θα είμαι μεγαλόστομος και ρητορικός αλλά συγκεκριμένος-ελευθερία-παιδεία-επαγγελμα-καθημερινότητα-ασφάλεια-αυτάρκεια –ικανοποίηση Αρετές που σε άλλα κράτη είναι δεδομένες, εμείς τις θέτουμε ως Ιδανικά , ως στοιχεία ενός «επόμενου» μέλλοντος, μιας επόμενης γενιάς, μιας επόμενης εκλογικής τετραετίας…And the dream goes on…Είτε μας αρέσουν οι συνεχείς προκλήσεις, είτε είμαστε ανίκανοι να τις φέρουμε εις πέρας έστω σε ένα βαθμό. Τι νομίζετε? Δεν είναι λύση όμως ο μηδενισμός- είναι καλή άμυνα για όσα δεν περατώσαμε. Θέλω και θέλουμε αυτή την φόρα, όποιο «χρώμα» και αν επικρατήσει, όποια αυτοδυναμία και αν κατακτηθεί, όποια κυβέρνηση και αν δράσει συνεργατικά με άλλη, να είμαι και να είμαστε λίγο πιο ελευθεροι-μορφωμένοι–επαγγελματικά απεκατεστημένοι-αυτάρκεις -ασφαλείς -χαρούμενοι για την κάθε μέρα. Δεν θέλω βία. Δεν θέλω ανεργία. Δεν θέλω φωτιά πλέον-ούτε τζάκι ζωγραφιστό.
Προτείνω μια ουσιαστική συσπείρωση των κομμάτων, η οποία δεν θα έχει στόχο τον κενό αντίλογο, αλλά την ουσιαστική δράση. Ας ξεχάσουμε πολιτικούς χώρους και παρατάξεις και ας προχωρήσουμε σε μια πολιτική του «είναι»-όχι μια πολιτική του «φαίνεσθαι». Μόνο αυτή «θα σηκώσει τον Ήλιο», μέσα από αυτή «θα υπάρξει καλύτερη Ελλάδα», αυτή είναι το μόνο υγιές «συνδικάτο».

«Τάδε έφη 17χρονος»

Read more...

Το μεγάλο comeback...

Με αφορμή την αυριανή επάνοδο των μαθητών να ευχηθούμε σε όλους τους αναγνώστες Καλό Χειμώνα, Καλή και Παραγωγική η Χρονιά που έπεται!Απο αύριο ξεχνάνε τόσο οι μεγάλοι μαθητές όσο και τα πιτσιρίκια το παιχνίδι και την ξεγνοιασιά και "βουτάνε" στα βαθιά. Αξεσουάρ για κάθε ώρα πλέον τα βιβλία, τα τετράδια, άντε και κανένα laptop τώρα με την ευρωπαϊκή επιδότηση...(Αλήθεια γιατί μόνο οι μαθητές της Α' Γυμνασίου?Και 'γω θέλω ένα...)Κλασσικά αύριο το πρωί ο Υπουργός θα ευχηθεί "Καλή Χρονιά" και ενόψει εκλογών θα μας διαβεβαιώσει-λες και είχαμε αγωνία-ότι όλες οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό καλύφθηκαν, τα βιβλία παραδόθηκαν, νέες προσλήψεις έγιναν για να καλυφθούν τα κενά των θέσεων..bla bla...Τοοόσα χρόνια μα τόσα χρόνια αισθάνομαι να ακούω την ίδια κασέτα απο κάθε υπουργό. Για να δούμε μήπως φέτος έχουμε κάποια αλλαγή στο λόγο που θα εκφωνήσει και θα στείλει σε όλα τα σχολεία της χώρας! Παρά τις όποιες ελλείψεις και δυσκολίες-κάθε χρόνο έχουμε- εύχομαι σε όλους και όλες Σας να έχουμε ένα ομαλό διδακτικό έτος και να "πολεμάμε" την κατεστημένη καθημερινότητα με τον τρόπο μας και ο καθένας απο την θέση του και οχι με τα γνωστά μέσα(μην επαναλαμβάνομαι-καταλήψεις κτλπ). Κάθε επανάσταση επιτυγχάνει μόνο υπό την προϋπόθεση της "σιωπηρής δράσης", της συνεχούς, της αδιάκοπης. Καλή Επιτυχία φέτος και σε όλους εμάς που δίνουμε Πανελλήνιες-ας βάλει ο Θεός/Αλλάχ/Μωάμεθ το χέρι του και μαζί με το διάβασμα να πάνε όλα κατ' ευχήν!Καλή χρονιά και καλή συνέχεια...

Read more...