Σαν να πάτησαν το replay...

Αισθάνομαι ότι οι εξελίξεις τρέχουν με τόσο γρήγορο ρυθμό που δεν προλαβαίνει κανείς να τις παρακολουθήσει...Πόλεμος στη Γάζα, εκεί είχα μείνει...Σήμερα το πρωί πληροφορήθηκα για την απόπειρα δολοφονίας ενός αστυνομικού, ενός 21χρονου παιδιού που εκτελούσε την πρώτη του βάρδια έξω απο το Υπουργείο Πολιτισμού...Δεν άντεξα!Ειλικρινά στεναχωρήθηκα τόσο πολύ όσο για τον Αλέξη...Γιατί?Γιατί επιβεβαίωσα αυτό το αίσθημα της εκμετάλλευσης από τους άλλους που με διακατέχει κάθε φορά που υποστηρίζω μια άποψη φανατικά άθελά μου...Γιατί σιχάθηκα όλα αυτά τα μηνύματα για τους "μπάτσους"...Γιατί κατάλαβα ότι αν ο δικός μου αδερφός ήταν αστυνομικός θα ανυσηχούσα όσο αν το παιδί μου έβγαινε στα Εξάρχεια...Νομίζω πως πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι είναι άνθρωποι!Πρέπει να καταλάβουμε πως δεν είναι λύση ούτε τα φανατικά συνθήματα, ούτε οι βόμβες μολώτοφ, ούτε η έκρηξη οργής!Αυτά από ό,τι φαίνεται επιστρέφουν πίσω στην κοινωνία ως σφαίρες πάνω σε σώματα...Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο...άλλωστε είναι νωρίς ακόμα, καθώς δεν γνωρίζουμε πλήρως το τι συνέβη!Πάντως δεν θα ΄θελα να βρισκόμουν ποτέ ούτε στη θέση της μάνας του Αλέξη ούτε της μάνας του αστυνομικού...Γιατί απλά και οι 2 είναι εξίσου τραγικές...Ας ευχηθούμε το παιδί αυτό να βγει όρθιο απο τον Ερυθρό Σταυρό!Έτσι θα 'θελε και ο Αλέξης...