Αναρτήσεις
Γυρίζουμε τις πλάτες στο μέλλον...
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
Αισθάνομαι ότι ζούμε ένα άσχημο όνειρο...Απο τη μία ο Αλέξανδρος που χάνεται, απο την άλλη η κατάρρευση των πάντων-Θεσμών,Ιδανικών,Αξιών...Ναι ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε όλοι...Ναι ήρθε η ώρα η ΤV να κλείσει και να ανοίξει το μυαλό και η σκέψη επιτέλους, με στοχο να δούμε τελικά πού πάμε και αν ο δρόμος αυτός έχει γυρισμό...Δεν αντέχω την Ελλάδα να καίγεται, αλλά δεν αντέχω και την Ελλάδα ,ενώ θρηνεί, να φορά το χαμόγελό της κάθε ημέρα και να είναι αμέριμνη στα γραφεία της...Άλλο όμως αγωνας και άλλο ΑΝΑΡΧΙΑ...Άλλο Μαθητές και άλλο Αντιεξουσιαστές...Άλλο διαδηλώνω και άλλο τα κάνω γυαλιά καρφιά!Η τηλεόραση δεν περίμενα να κάνει κάτι περισσότερο απο το να ρίξει λάδι στη φωτιά και να λάβει την γνωστή "κατακρίνω τα πάντα-αλλά τα προωθώ και τα στηρίζω έμμεσα" θέση της...Ο τηλεθεατής, ωστόσο, οφείλει να σκέπτεται..Και το εννοώ...Να σκέπτεται και να μην λαμβάνει θέση χωρίς να έχει επεξεργαστεί αυτά που έχει στο νου του...Χωρίς να κρίνει αν αυτό που του μεταφέρουν έχει σκοπιμότητα...Ας προβληματιστούμε!ΟΛΟΙ!Δεν μιλάμε πια για περιστατικά βίας...Μιλάμε για εμπόλεμη!Ας σκεφτούμε το αύριο...πάντα το αύριο φτάνει και εμείς μένουμε στο χτες, μένουμε στο παρελθόν, μενουμε στην Ελλάδα του '21,του '40 ,του Πολυτεχνείου...Τα χρόνια περνούν...Ας τα προλάβουμε για μια φορά για το καλό όλων μας!
1 σχόλια:
Λοιπον,τη μερα που δολοφονησανε τον Αλεξη ημουνα εξω με φιλους και γελαγαμε..Ξαφνικα αρχισανε τα τηλεφωνα μας να χτυπανε.Ηταν οι γονεις μας που μας ρωτουσανε που βρισκομαστε[γνωριζοντας πολυ καλα τη συνηθεια μας να πηγαινουμε Εξαρχεια]και μας ενημερωσανε για το γεγονος..Τελειως τυχαια ειχαν χτυπησει ταυτοχρονα τα τηλεφωνα ολων μας.Οταν πλεον τα κλεισαμε,εχοντας ηδη καθυσηχασει τους γονεις μας οτι ειμαστε ασφαλεις και μακρια απο εκεινη την περιοχη,τα γελια ξαφνικα κοπηκαν.Αποτομα.Πολυ αποτομα μπορω να πω.Γυρισαμε στα σπιτια μας και ολο το βραδυ βλεπαμε ειδησεις και μιλαγαμε για το γεγονος.Την επομενη μερα ολοι μας ειμασταν στη μεγαλη πορεια για το θανατο αυτου του παιδιου.Εκεινο το βραδυ πραγματικα ενιωσα οτι κατι αλλαζε,οτι κατι ειχε ηδη αλλαξει μεσα μας απο την προηγουμενη νυχτα που ειχαμε μαθει τι συνεβη.Εγω αυτο που πραγματικα καταλαβα απο ολες εκεινες τις μερες ειναι οτι η ελπιδα δεν εχει χαθει ακομα.Η ελπιδα οτι ολα τελικα μπορουν να αλλαξουν δεν εχει πεθανει.Περα απο ολους εκεινους που σπασανε πραγματα,που κατεστρεψαν οπως λες περιουσιες αλλων ανθρωπων[που το ποιοι ειναι αυτοι και γιατι εκαναν οτι εκαναν ειναι πολυ μεγαλη κουβεντα],στους δρομους εκεινες τις μερες υπηρχνα παιδια,συμμαθητες του Αλεξη που εμενα προσωπικα μου δωσανε κουραγιο.Κουραγιο οτι ακομα και αν μας εχουνε βουτηξει το μυαλο στα σκατα εμεις ακομα μπορουμε να το χρησιμοποιησουμε.Ολο αυτο ηταν μια αφορμη.Αφορμη για να βγει ο κοσμος απο τα σπιτια του,για να βαλουν ολοι το μυαλο τους να δουλεψει,για να καταλαβουν ολοι οτι τελικα δεν κοιμομαστε,δεν ειμαστε η γενια του φραπε ουτε των γηπεδων..Ειμαστε μια γενια που μπορει να μην εχει ζησει πολεμους,να μην εχει ζησει κακουχιες οπως οι προηγουμενες γενιες,ομως περναμε τις κακουχιες της εποχης μας.Γιατι καθε εποχη εχει τα δικα της.Το ζητημα ειναι να μη ξεχασουμε για ποιο λογο ειμασταν τοτε στους δρομους,γιατι εξοργιστηκαμε τοσο πολυ εκεινες τις μερες.Το ζητημα ειναι να θυμομαστε πως αυτος ο κοσμος μπορει να αλλαξει..Για το καλο ολων μας..
Δημοσίευση σχολίου